Važnu ulogu u sagledavanju funkcionisanja kvaliteta i zaštite (geografske) sredine ima geografija. Neophodnost i važnost geografskog pristupa objašnjava se i time što geografi ra-zličitih specijalnosti, raspolažu velikim brojem informacija o zakonomjernom razvitku geografskog omotača, geosistemima, geokompleksima i geokomponentama. Ovladavanjem naučnim metodama i sredstvima u upoznavanju realnog svijeta, savremena geografija je pronikla u suštinu prirodnih pojava, i isto toliko u bit društvenih procesa kao i u njihovu obostranu interakcijsku vezu što u potpunosti odražava kvalitativno stanje Zemlje i geografskih regija.
Pitanje uzajamnosti prirodnih i socijalnih pojava, kako direktnih tako i povratnih, danas se tretira kao nauka o informacijama. Korištenjem ogromnog broja informacija, posebno komponentnim geografskim naukama one su dobile svoj naučno filozofski smisao. Zbog toga svaka nauka koja tretira socijalne i prirodne fenomene i njihove međusobne odnose i veze, nije samo socijalna, naučna već i filozofska disciplina.
Kompleksni pristup prirodnogeografskoj zaštiti zasniva se na potpunoj spoznaji funkcionisanja prirodne sredine kao cjelovitog i univerzalnog sistema i njemu potčinjenih prirodno-teritorijalnih kompleksa različitog taksonomskog ranga. Složenost takvog sistemskog pristupa nalazi se i u obaveznim spoznajama izmjenljivosti prirodnih procesa i pojava pod antropogenim djelovanjem što je rezultiralo novim pravcem | izučavanje antropogenih modifikacija u prirodno-teritorijalnim kompleksima. Ovaj pravac ima za cilj ocjenu stepena ugroženosti životne sredine, potencijalnih resursa, predupređivanje i isključivanje negativnih posljedica izazvanih antropogenim djejstvom i iznalaženje najoptimalnijih rješenja za prevazilaženje tih stanja.
